فلکسوگرافی
یک روش چاپی بااستفاده از یک لوح چاپ برجسته است که اصطلاحا کلیشه نامیده می شود که منعطف نیز می باشد. این لوح به سیلندر کلیشه دستگاه چاپ فلکسوگرافی چسبانده می‌شود. روش فلکسو در واقع نوع امروزی چاپ لترپرس ( چاپ با استفاده از حرف و تصاویر برجسته فلزی)است. البته چاپ فلکسو پرکاربردتر از روش لترپرس است چرا که با استفاده از آن می‌توان تقریبا انواع سطوح همچون پلاستیک، فویل، سلفون و کاغذ را چاپ کرد. این روش بطور وسیعی جهت چاپ سطوح به کار رفته در بسته بندی مواد غذایی به کار می‌رود. همچنین از آن می‌توان برای چاپ سطح وسیعی با یک رنگ یکنواخت و یکدست استفاده کرد.
کاربردها :
روش فلکسو از روشی‌های چاپی است که همواره گسترش و پیشرفت بسیار سریعی را بر خود دیده‌اند. البته نباید تصور کرد که این روش تنها برای چاپ محصولاتی خاص کاربرد دارد. در واقع قابلیت این روش برای چاپ انواع مختلفی از سطوح چاپی باعث شده تا گستره وسیعی از محصولات با این روش قابل چاپ باشند. بسته‌بندی مواد غذایی همانطور که اشاره شد یکی از مهمترین میادین کاربرد این روش چاپی است. چاپ بر روی کیسه‌های پلاستیکی لفاف‌های بسته‌بندی، کاغذ دیواری، مجلات، ضمایم روزنامه‌ها، کتب و فرم‌های اداری از دیگر کاربردهای رایج این روش چاپی‌اند.
فرایند چاپ :
کلیشه برجسته و منعطفی که به عنوان لوح چاپ در این روش استفاده می‌شود از لاستیک قالب‌گیری شده یا مواد فتوپلیمری که نواحی تصویری در آنها بالاتر از نواحی غیر چاپی است ساخته شده است. روش‌های آنالوگ یا دیجیتال هر دو می‌توانند برای ساخت این کلیشه‌ها به کار گرفته شوند.
فلکسوگرافی روش چاپی مستقیم است به این معنی که به هنگام چاپ کلیشه آغشته به مرکب در تماس مستقیم با سطح چاپ شونده تصویر را بر روی آن منتقل می‌کند. در این حال نوردی موسوم به نورد «آنیلوکسی» مرکب را از منبع مرکب به کلیشه می‌رساند و کلیشه آن را بر سطح چاپ شونده انتقال می‌دهد. بر روی نورد آنیلوکسی حفره‌های وجود دارند که مقادیر مشخصی از مرکب را با خود بر روی کلیشه حمل کرده و منتقل می‌کنند. بر این اساس تعداد حفره‌های موجود ( در واحد طول ) بر روی نورد آنیلوکسی بسته به نوع کار چاپی و کیفیت مورد نظر متغیر خواهد بود.
در این میان اصطلاح آنیلوکس نامی بود که تا تقریبا ۶۰ سال پیش روش فلکسوگرافی به آن موسوم بود. اصطلاح آنیلوکس در حقیقت اشاره به مرکبی داشت که قبلا با مواد آنیلینی ساخته شده و در این روش به کار گرفته می‌شد. البته چون آنلین ماده‌ای سمی بود تا سالها شبهاتی را حول این روش چاپ به وجود آورد تا اینکه استفاده از رنگدانه ها رایج شده و کاربرد این روش با نام جدید فلکسوگرافی آغاز شد. بنابراین نام آنیلوکس بر روی نورد آنیلوکسی به معنای استفاده از مواد آنیلینی نیست چون این مواد سال‌هاست که در روش چاپ فلکسو کاربرد ندارند. البته مرکب‌های فلکسوی امروزی بسیار روان بوده، سریع خشک می‌شوند و اغلب پایه آبی هستند.
