نایلکس سفید (بی رنگ ) اغلب از مواد درجه یک تولید می شود تنها چیزی که می توان در ظاهر به ان اشاره کرد تیرگی – دان زدن یا کدر بودن محصول نهایی است .
حال از بین این تیرگی بارزترین مشخصه وجود مواد بازیافتنی درجه یک می باشد . زیرا در مواد اولیه پلاستیک خاصیتی وجود دارد به نام انتی اکسیدان که در فرایند تولید از سوختن مواد اولیه در مرحله اکستروژن جلوگیری می کند و بابراین موادی که یک بار حرارت دیده و ذوب شده اند ( یک بار در فرایند تولید مورد استفاده قرار گرفته اند ) در صورتی که مجدد همان فرایند را طی کنند به دلیل از دست دادن خاصیت انتی اکسیدان خود در اولین فرایند تولید نمی توانند مانند دفعه اول باشند و تیره خواهند شد .
پس تیرگی عاملی است که از دان زدگی روی سطح فیلم و همینطور کدر بودن مهم تر است زیرا علاوه بر توضیحات بالا درباره علت تیرگی مشاده شده که بعضا مواد اولیه درست پتروشیمی (همان مواد درجه یک ) هم به دلایل مختلف باعث دان زدن در سطح فیلم تولیدی (نایلکس یا نایلون ) شده و به همین علت دان زدن به تنهایی نمی توتند نشانه قابل اتکایی برای تشخیص درجه دو بودن نایلکس باشد .
یکی دیگر از نکات مهم که مانند تیرگی می تواند کمک زیادی به ما بکند بوی تند و رننده فیلم است البته این نکته مهم را در نظر داشته باشید که این بوی تند را باید در نایلکس بدون چاپ با نایلکس همانند خودش مقایسه کنید زیرا نایلکس های چاپی بعضا بسته به مقدار مرکب موجود بر روی سطح از خود بوی تند پراکنده می کنند که ارتباطی با کیفیت فیلم تولید شده ندارد .
نکات ممطرح شده مربوط به سطح کیفیت نایلکس قبل از دوخت و برش یعنی مرحله تبدیل مواد خام پلاستیک به فیلم پلی اتیلن می باشند . در مورد نایلکس رکابی یا همان نایلکس دسته دار پارامترهای کیفی دیگری وجود دارد .
میزان ضربه خوری در فیلم توان تحمل و میزان کش سانی پلاستیک و همینطور عوامل دیگری که در مرحله دوخت و برش وجود دارد و از نکات مهم و تاثیر گذار در کیفیت نایلکس است .
(